Wednesday, July 12, 2017

ඞීබී සහ මම 2

ඞී බී ගේ ජීවිතයේ මා දුටු උත්තම ලක්ෂණය තමාත් සමග ඉදිරියට යන පරපුරක් ගොඩනගා ගන්නට ඔහුට තිබූ උනන්දුව සහ ඒ වෙනුවෙන් දැරූ උත්සාහයයි. ඒ පිලිබඳ උදාහරණ  ඕනෑ තරම්ය.

අපි 2003 අපේ‍්‍රල් මාසයේදී පහන සගරාව ආරම්භ කළෙමු. ඞීබී එහි වැදගත් කොටස්කාරයකු විය. පහන මෙහෙයවීමෙන් සාහිත්‍ය තරගාවලියක් පවත්වන්නට අපට අවශ්‍ය විය. යෝජනාව ඉදිරිපත් වූ තැන් සිට ඞීබී ඉතා උනන්දුවෙන් ඒ වෙනුවෙන් මහන්සි වූ ආකාරය මට අද ද මතක ය. කෙටිකතා සහ කවි යන අංශ දෙකෙන් පැවැත්වූ තරගාවලියට අප ලද නිර්මාණ විනිශ්චය කරන්නට පමණක් නොව ජයග‍්‍රාහක ජයග‍්‍රාහිකාවන් සමග සම්බන්ධතා ඇති කරගන්නටත් ඔහු වෙහෙස විය. තරගාවලිය හරහා අප හඳුනාගත් ලේඛක ලේඛිකාවන් ඉදිරියට ගන්නට ඔහුට මහත්  ඕනෑකමක් විය.

ආචාර්ය විද්‍යානි මනතුංග, හේමමාලා හේරත් වැනි ලේඛිකාවන් ඔහුගේ වැඩි අවධානයක් දිනාගත් බව මට මතක ය. විද්‍යානි කැන්බරා සිට සිය පවුලම සමගින් කුරුප්පු මහත්තයාගේ අවසන් මොහොතට පැමිණ සිටියේ ඒ කෘතවේදීත්වයට බව මම දනිමි.

”මේ ළමය හරිම දක්ෂ විදිහට ලියනවනෙ ජගත්... අපි එයාව ඉස්සරහට ගන්න  ඕනෙ” ආධුනික ලේඛක ලේඛිකාවන් සම්බන්ධයෙන් ඔහු කී වතාවක් නම් මා සමග කියා ඇත්ද?

ඔස්ටේ‍්‍රලියාවේ සිට සිංහලෙන් ලියන සියලූම ලේඛක ලේඛිකාවන් පිළිබඳ විස්තර ඔහු රැුස්කරගෙන සිටියේය. මේ විගාමික ලේඛක ලේඛිකාවන් කෙරෙහි මව්බිමේ සිටින සාහිත්‍යවේදීන් කිසිදු අවධානයක් යොමු නොකරන්නේ යයි ඔහු නිතරම මැසිවිලි නැගුවේ ය. කෝප ගත්තේ ය. ඒ ගැන ලිව්වේ ය.

”අන්න අහවල් ලේඛකයා ලංකාවෙ ඉඳන් ඇවිත් මෙල්බන් වල බුක් ලෝන්ච් එකක් කරන්න යනවා... ඔයාට කතා කළා ද?” ඔහු වරෙක අසයි.

එහෙම එන බොහෝ ලේඛකයන් අපට කතා කරන්නේ නැත. අප ඉන්නා බවක් වත් ඔවුන් දන්නේ නැත. බොහෝ විට එවැනි පොත් එළිදැක්වීමක් මේ දේශයේ සිදුවූ බව අප දැනගන්නේ ලංකාවේ පත්තරයක ඒ බව පළ වූ විට ය. ලංකාවේ පම්පෝරිය ගසන්නේ සමස්ථ  ඕස්ටේ‍්‍රලියාවම සහභාගි වූ පොත් එළිදැක්වීමක් හැටියට ය. මේ මිනිසුන් කෙරෙහි ඞීබීගේ සිතේ තිබුණේ පුදුමාකාර අප‍්‍රසාදයකි.

”මෙහෙ ඉඳන් ලියන එක මිනිහෙක් ගැන වචනයක් ලියන්නෙ නැති එවුන් මෙහෙ කාව හරි අල්ලගෙන මෙහෙ ඇවිත් සන්දර්ශන දාලා යන එක තමයි මට ඉවසන්න බැරි...”  ඔහු කීපවතාවක් ඒ අදහස මා සමග කීවේ ය. කීවා පමණක් නොව එවැනි සන්දර්ශනකාර ලේඛකයන් ගැන සැර ලිපි ද ලිව්වේ ය. එවන් ලිපියක් පළකිරීමෙන් හිත රිදවාගත් අයෙක් අපට නඩු දමන්නටද සැරසුණහ. අපට කාගේවත් හිත් රිදවන්නට අවශ්‍යතාවක් නොවූ බැවින් පහන වෙනුවෙන් බන්දු දිසානායකත් සන්නස වෙනුවෙන් මාත් පාදයක් පසුපසට ගෙන ආරක්ෂාකාරී පහර එල්ල කළත් කුරුප්පු මහත්තයාට  ඕනෑ වුයේම හයේ පාරවල් ගහන්නටම ය.

”මුං මෙහේ ඉන්න එක ලේඛකයෙකුටවත් ආරාධනා කරන්නෙ නැතුව මෙහෙ ඇවිත් පොත් එළිදැක්වීම් කරලා ගිහින් ලංකාවේ පත්තරවල පම්පෝරි ගහනවා...  ඔය එකෙකුටවත් මං බය නෑ.. මං නඩු කියන්න ලෑස්තියි.. මා එක්ක නඩු කිව්ව දවසට තමයි උං ඉගෙන ගන්නෙ..” ඔහු ආවේගවත්ව කියයි. ඞීබී යකාටවත් බය නැත. වයසට ගියත් ඔහු තරුණය.

2006 අවුරුද්දේ සන්නස පුවත්පත් ඔස්සේ අප පැවැත්වූ කෙටිකතා තරගාවලියටද ඞීබී ගෙන් ලද සහය අපමණ විය. අවසාන වටයට තේරෙන කෙටිකතා දහය පොතක් ලෙස මුද‍්‍රණය කරන්නට අපි කතිකා කරගෙන සිටියෙමු. පොත සකස් කළත් ලංකාවේ මුද්‍රණය කළත් එය ඔස්ටේ‍්‍රලියාවට ගෙන්වාගන්නට තරම් මුදලක් අප අතේ නොවී ය. සන්නසේ අප මුදල් හම්බ කරන අය නොවූ නිසා ය. වැඬේ පමා වන විට නොසන්සුන් වූයේ කුරුප්පු මහත්තයා ය. ඔහු වරින් වර දුරකතන ඇමතුම් දෙමින් ප‍්‍රමාදය ගැන විමසනවිට ඇත්ත නොකියා සිටින්නට මට නොහැකි විය.

”ඇයි ඉතින්  ඕක කලින් නොකීවෙ?” ඔහු ඇසුවේ ය. ”මං සල්ලි දෙන්නම්.. පොත් ටික ගෙන්නගෙන උත්සවේ තියන්න..”

සන්නස කෙටිකතා තරගාවලියේ අවසන් කෙටිකතා දහය ඇතුල්කර මුද‍්‍රණය කළ ”පළමුවැනි  තෑග්ග” කෙටිකතා සංග‍්‍රහය ඔස්ටේ‍්‍රලියාවට සැපත් වූයේ ඞීබී කුරුප්පු මහතා දුන් මුදලින්ය යන්න බොහෝ දෙනෙක් නොදැන සිටියේ ඒ බව හෙළි කිරීම අපට තහනම් කොට තිබූ හෙයිනි. ආණ්ඩුවෙන් ලැබෙන මුදලින් සහ හිතවතුන්ගේ සහයෝගයෙන් ජීවිතය ගැටගසාගත් ඞීබී අලූත් පරපුරක් ඉදිරියට ගන්නට තමන් අත තිබූ තුට්ටුදෙක වියදම් කරන්නට පසුබට නොවී ය.


ඞීබී හා බැඳුන කතා  අපමණය. ඒවායින් එකක් මේ සටහනටම ලියන්නට මට සිතෙයි. 

ඞීබී ද්විභාෂා උගතෙකි. සිංහල ඉංගිරිසි දෙබසම ව්‍යක්ත ලෙස හසුරුවන්නට ඔහුට හැකියාව තිබුණි. පහනට ඔහු ඉංගිරිසි ලිපිය ලීවේ Leoroo යන ආරූඪ නමිනි. සන්නසට ඉංගිරිසි ලිපිය ලිව්වේ The Defector යන නමිනි. පහනෙන් පසු සන්නස ආරම්භ කළ යුගයේ මගේ අතින් වරදක් සිදුවිය. ඒ වන විටත් "පහන" මානසිකත්වයෙන් සිටි මම සන්නසට ඞීබී ලියූ ඉංගිරිසි ලිපියට රචකයාගේ නම Leoroo ලෙස යෙදුවෙමි. හිතාමතා කළ දෙයක් නොවේ. පෙර පුරුද්දට සිදුවූ අත්වැරැද්දකි.

ඞීබී ට අසූහාරදාහට කේන්ති ගියේය.

”මේක හිතා මතා කළ දෙයක්.. මේකෙන් මේ ලිපිය ලියන්නෙ කවුද කියල එළිදරව්වෙනවා.. මං ආයෙ සන්නසට ලියන්නෙ නෑ..” ඞීබී කෝපයෙන් කෑගැසුවේ ය. ඒ කේන්තියෙන්ම ඔහු සන්නසට ලිපි ලිවීම නැවැත්තුවේ ය. මම මාස දෙකක් පමණ දහ අතේ කනිපින්දම් ගසමින් සිදුවුණ වරදට සමාව ඉල්ලමින් ඔහු පස්සේ ගියෙමි.

මාස දෙකක් පමණ යන විට ඔහුගේ හිත ලිහිල් විය.

”ඔන්න මම ලිපියක් තැපැල් කළා” ඔහු එක් දිනක් දුරකතනයෙන් කීවේ ය. මම සතුටින් පිනා ගියෙමි.

කොච්චර කේන්ති ගියත් ඞීබී කියන්නේ හිත හොඳ මිනිහෙකි.



මතු සම්බන්ධයි    

2 comments:

  1. /* ”ඔන්න මම ලිපියක් තැපැල් කළා” ඔහු එක් දිනක් දුරකතනයෙන් කීවේ ය. */

    හැබැයි ඩීබී දිගටම ඒ ඉංග්ලිෂ් ලිපිය ලිව්වේ නෑ නේද?

    ReplyDelete
  2. අතීවාර්ජනය දිගේ මම ආවා..

    ReplyDelete